Danielle Van Het Schip Wikipedia

Danielle Van Het Schip Wikipedia:- Daniëlle, je was voorbestemd om dit te doen. Het is geen toeval dat je voor die specifieke termen hebt gekozen. In haar boek vertelt Dani’lle, de dochter van Willeke Alberti, hoe ze in 2005 God leerde kennen en hoe haar spiritualiteit zich in de loop van de tijd verdiept. Dani’lle is de auteur van het boek.

Tussen 2005 en 2012 was het niet de meest plezierige tijd in onze relatie. Jarenlang had ik echter het gevoel dat een bepaald boek gepubliceerd moest worden. Ik begon te schrijven ondanks het feit dat ik nog niet wist waar het eindproduct terecht zou komen: in een kluis of in een boekwinkel. Ik was alleen geïnteresseerd in de laatste optie als John ook aan boord was.

Danielle wordt het volgende geciteerd in een interview dat zojuist in De Telegraaf is verschenen: “Ik kreeg de doodstraf, maar mijn geloof in het leven heeft me in staat gesteld de zaken om te draaien.” Ze deelde haar gedachten door te zeggen: “Ik ga er doorheen zonder de bedoeling te hebben om op enigerlei wijze de slachtofferrol te spelen.”

Om meer aanwezig te zijn in het hier en nu, heb ik gemerkt dat yoga doen, in combinatie met mantra’s zingen en erop mediteren, me helpt. Nadat ik met Ashtanga yoga was begonnen, ontdekte ik dat de beoefening alles bood wat ik zocht onder één dak.

Toen ik van een trap tuimelde, kreeg ik wat schaafwonden en blauwe plekken op mijn ribben, wat voor mij de katalysator was om yoga te gaan beoefenen. Ondanks de moeilijkheden volhardde ik in mijn inspanningen. Een haptonoom raadde mij aan om yoga te gaan beoefenen, zodat ik beter kan gaan letten op wat mijn lichaam nodig heeft.

Daarna heb ik nauw samengewerkt met Katiza, die nu mijn primaire yoga-instructeur is, om mijn yogabeoefening te verdiepen. Ik kon het niet helpen, maar dacht bij mezelf: “Wat een wijze dame!” omdat ze een voorbeeld was van het soort persoon dat ik ambieer te zijn.

Mijn spirituele zoektocht begint. Ik leerde mezelf over het proces door eerst alles te leren wat er te weten viel en er vervolgens een aanzienlijke hoeveelheid tijd aan te besteden.”Ik lag alleen maar op de mat te rusten”, legde ze uit. “Ik was er gewoon.” Ik zou al vele uren aan yoga hebben gedaan tegen de tijd dat mijn kinderen en mijn man uiteindelijk ‘s ochtends uit bed kwamen.

Ik ben niet alleen volledig gestopt met het drinken van alcohol, maar ik ben ook gestopt met het eten van vis en vlees. Ik probeer gezonder te leven. Uiteindelijk bereikte ik het punt waarop ik zo uitgeput was dat ik nauwelijks op mijn eigen benen kon staan, en het ijzergehalte in mijn bloed was gedaald tot het punt waarop ze gevaarlijk laag waren.

Als ik terugkijk op bepaalde gebeurtenissen, zijn er momenten waarop ik denk: “Nou, ik was zo streng voor mezelf.” In die tijd had ik vaak het gevoel dat ik er helemaal alleen voor was.Ik kon geen gesprekken meer voeren over irrelevante onderwerpen.

Het enige wat ik wilde doen was naar de grootste of meest diepgaande niveaus klimmen die beschikbaar waren. (Lacht) Er waren momenten dat zelfs mijn man moeite had om te begrijpen wat ik zei.Yogalerares Ik heb geen idee wat ik aan het doen ben. Door de leeftijd van je moeder en het verstrijken van de tijd ben je nu een onbekende Nederlander. Nu mijn boek in de winkels ligt, is er inderdaad veel aandacht van de media.

Deze week las ik een persbericht met als kop: “Danille verliefd op een ander”. Desalniettemin ontdekte ik dat vervelend. Wat ik met mijn boek wil zeggen is veel meer dan de passages die ik beschrijf, waar ik veel van heb gehad tijdens onze tijd samen. Ik heb nooit de loop van mijn leven willen veranderen.

Openhartig je verhaal delen houdt in dat er niets verandert van verdoezelen.John zei laatst: “Daan, wij weten toch hoe het zit! We hadden de allang ‘gecleand’. ” Hij heeft gelijk. Ik herken mezelf niet meer als de persoon die ik tien jaar geleden was. Ik was op zoek naar liefde en kwam De Liefde tegen.’Neugens anders dan in mijzelf.’

Door open communicatielijnen te onderhouden Een psycholoog bezoeken was niet het antwoord op mijn problemen. Mijn yoga-instructeur was degene die me het meest bemoedigde, maar John was mijn grootste bron van aanmoediging. Het meest essentiële is dat we allebei in de relatie zijn gekomen met het hartgrondige doel om bij elkaar te willen blijven. Als je dat heel graag wilt, zal de kosmos je helpen om dat te bereiken.

Er wordt inderdaad een aanzienlijke hoeveelheid nadruk gelegd op dat specifieke probleem, namelijk oneerlijkheid. Die aardse menselijke problemen waren destijds niet eens zo belangrijk voor mij. Mijn probleem was veel meer dat ik romantische gevoelens voor God had ontwikkeld.

Ik voelde me alsof ik in een cocon was gehuld en ik verloor alle verlangen om deel te nemen aan mijn normale sociale leven omdat ik het niet langer interessant vond. Tot mijn grote opluchting konden John en ik uiteindelijk dichterbij komen.

Ik merk dat het beoefenen van yoga, samen met het reciteren en mediteren op mantra’s, me helpt om meer aanwezig te zijn in het hier en nu. Ik begon Ashtanga yoga te beoefenen en ontdekte dat het alles had wat ik zocht. Door mijn ongeluk op een trap kreeg ik wat kneuzingen in mijn ribben, en…het was voor mij de aanzet om yoga te gaan beoefenen.

Ik zette door ondanks het ongemak. Een haptonoom suggereerde dat ik aan yoga zou doen om mijn vermogen te verbeteren om aandacht te schenken aan wat mijn lichaam nodig heeft. Hierna heb ik een uitgebreide yogatraining gehad bij Katiza, die nu mijn yogaleraar is. Wat een wijze dame, dacht ik bij mezelf; dat is het soort persoon dat ik wil zijn. Mijn spirituele zoektocht begint, begint. Ik leerde mezelf over de methode door alles te bestuderen wat er te weten viel en veel tijd te besteden aan de praktijk.

Zojuist lag ik op de mat in slaap te vallen. Toen mijn kinderen en man ‘s ochtends eindelijk uit bed kwamen, zou ik al enkele uren yoga hebben gedaan. Ik ben niet alleen helemaal gestopt met het drinken van alcohol, maar ik heb ook gestopt met het eten van zowel vlees als vis.

Uiteindelijk raakte ik zo uitgeput dat ik bijna niet op mijn benen kon staan, en het ijzergehalte in mijn bloed was gedaald tot het punt waarop het gevaarlijk laag was. Soms kijk ik terug en denk ik, wauw, ik was zo’n voorstander van mezelf.

In die tijd ervoer ik vaak gevoelens van isolement. Ik was niet meer in staat om onbelangrijke zaken te bespreken. Ik wilde gewoon opstijgen naar de hoogste of diepste mogelijke niveaus. (Lacht) Er waren tijden dat zelfs mijn man moeite had om bij te houden wat ik zei. Tijdens een van onze gesprekken vroeg hij: “Zou het niet beter zijn om iemand te ontmoeten die ook yoga beoefent?” En dat terwijl hij onlangs verliefd is geworden op mijn spraakgebrek.’