Dieter Coppens Gezin

Dieter Coppens Gezin:- Dieter Coppens maakte zijn debuut op televisie in enkele afleveringen van de VRT-jeugdreeks Stafari. Dieter’s neef, Staf Coppens, was de presentator van de show, en Staf Coppens was ook Dieter’s eerste televisieoptreden.

Dieter Coppens is vooral bekend van de Belgische realityserie getiteld ‘De polartrekkers’, waarin hij met Stafs broer Mathias Coppens bijna zonder budget de wereld door liftte, ongeveer langs de route van de Pan-Amerikaanse weg, vanaf de Zuidpool (Chileense Tierra del Fuego) naar de Noordpool, gevolgd door een expeditie van Dixie Dansercoer.

Dieter Coppens staat ook bekend om zijn deelname aan de Belgische realityserie “Dieter Coppens”.Daarnaast staat Dieter Coppens bekend om zijn deelname aan een expeditie onder leiding van D. Daarvoor werkten de twee neven samen voor TMF Vlaanderen in het wandelprogramma ‘The Road Ahead’.

Dit programma was enigszins vergelijkbaar met het programma waaraan ze nu deelnamen. Ook Dieter Coppens startte in de maand februari met het hosten van de Vlaamse versie van de interviewshow Hello Goodbye voor VTM.

Hij was een van de verslaggevers die verslag deed van Manneken Pis en ging op reis naar het berengebied in Finland voor de uitgave van het tijdschrift One met de titel “Everybody Famous”, waarin hij te zien was.

“Televisie biedt een forum voor jonge mensen om hun ideeën en meningen over de toekomst van televisie te delen.” Als gevolg hiervan heeft het geleid tot de creatie van verschillende gloednieuwe programma’s voor het OP.

In de lente was hij de presentator van de show Copy Beast, waarin hij samenwerkte met een verscheidenheid aan dieren in de hoop de kwaliteiten, capaciteiten of vaardigheden van die dieren te verwerven. Naast zijn werk voor televisie heeft Coppens ook een bloeiende carrière als freelance grafisch ontwerper. Beide carrières hebben hem veel succes gebracht.

Dieter verscheen als een aanbevolen gast in de aflevering van de show “Down the Road” die werd uitgezonden op Channel One. Als onderdeel daarvan gingen hij en zes andere jongvolwassenen die ook met het syndroom van Down leven op een roadtrip door de Verenigde Staten.

Het programma kreeg de Golden Rose Award voor zijn uitmuntendheid. Daarna volgde een volgende reeks. Er was ook een serie die in de loop van de looptijd op televisie werd getoond. De volgende aflevering waarin hij verscheen, heette “Animalitis”, en hij presenteerde het.

De rust die ze uitstraalde werkte aanstekelijk voor ons allemaal. We hebben nooit toegegeven aan een staat van paniek. Natuurlijk kan het zijn dat u in de dagen die volgen op het horen van dat nieuws, moeilijker in slaap valt en zelfs ontdekt dat u iets eerder wakker wordt dan normaal.

Dit is heel normaal.En er zijn momenten waarop u zich afvraagt:Dat gezegd hebbende, ben ik nooit zonder de mogelijkheid geweest om die knop snel om te zetten. We hebben geen tijd besteed aan het informeren van onze drie kinderen over de situatie.

Ze zijn in hun tienerjaren en we kunnen een open en eerlijke dialoog met hen voeren. Toen ons werd gevraagd of het mogelijk was om hierdoor te overlijden, gaven we een eerlijk antwoord:”Het is niet onmogelijk, maar de kans dat dat gebeurt is vrij klein.” Hoewel er in de familie meerdere diagnoses van kanker zijn geweest, heeft nog niemand de strijd tegen de ziekte verloren. Hierdoor verloren de kinderen hun kalmte niet.

Toch kon ik niet ontkennen dat de informatie impact had. Onze kinderen kwamen binnen om me extra knuffels en kusjes te geven en om me goed in de gaten te houden. Ze gaven me ook extra knuffels en kusjes.

Zelfs het lid van de groep met de minste levenservaring moest op een gegeven moment een traan storten. Terwijl ik in het ziekenhuis werd behandeld, maakte hij zich klaar om zijn 12e verjaardag te vieren, en hij was teleurgesteld dat ik er niet bij kon zijn om de festiviteiten met hem te delen.

Aan de andere kant bedacht hij zelf een oplossing voor het probleem. Hij zou zich waarschijnlijk voorstellen dat ik de afgelopen dagen in de Ardennen een geweldige tijd had doorgebracht omdat ik daar was. Toen ik dan eindelijk thuiskwam, zou ik zo uitgeput zijn dat het me nog vele weken zou kosten om volledig te herstellen.

“Ik had deze maand twee keer mijn menstruatie, en beide keren was het zwaarder dan normaal, en ze zaten heel dicht bij elkaar.” De vorige zomer kreeg ik het gevoel dat ik al in de menopauze was.Ik heb daarom de gynaecoloog gebeld om een ​​afspraak in te plannen. Ik wilde me mentaal kunnen voorbereiden op de menopauze voor het geval dat ik er echt doorheen zou gaan.

Ondanks het feit dat mijn arts speculeerde dat mijn leeftijd de oorzaak was van het onregelmatige bloeden, besloot ze toch een uitstrijkje bij mij te doen. Toen ik de praktijk verliet, zorgde ik ervoor dat ik haar boodschap meenam, waarin stond:

“Als je niets hoort, is alles goed.”Daarna werd er eens in de drie weken constant gebeld. Ik was verplicht om te gaan thrnog wat verdere testen. Het besmeurde boezemde het individu op geen enkele manier vertrouwen in.

Eerst schrok ik, maar na een tijdje was ik in staat om eroverheen te komen en mezelf in elkaar te slaan. Ik was besmet met het humaan papillomavirus (HPV; zie de opmerking hieronder). Het is niet ongebruikelijk dat een vrouw op een bepaald moment in haar leven met deze aandoening wordt gediagnosticeerd.

Maar de kans dat de infectie problemen geeft is klein, omdat ons immuunsysteem het virus kan verwijderen, net als bij het verkoudheidsvirus.Omdat de kankercellen in de baarmoederhals zich in een gebied van de baarmoeder bevonden dat niet toegankelijk was,

moest de hele baarmoeder worden verwijderd omdat het virus de kankercellen kon laten groeien.Dieter werd geciteerd: “Toen we het nieuws hoorden, was het ook een schok voor mij en onze kinderen, maar Rut is een vrouw die met beide benen op de grond staat.” Rut is de vrouw van Dieter.