Martin Simek Vrouw

Martin Simek Vrouw:- Martin Imek werd geboren negen maanden nadat de Sovjet-Unie hielp bij het aan de macht komen van de communisten in Tsjecho-Slowakije op 7 november 1948, in Praag, de hoofdstad van Tsjecho-Slowakije. Martin Imek werd geboren op 7 november 1948. Toen de Praagse Lente met geweld werd onderdrukt door Sovjet-soldaten, ontvluchtte Imek op 19-jarige leeftijd Tsjechoslowakije, voordat het te laat was.

Hij had twee jaar rechten gestudeerd aan de Karlova Universiteit in Praag, maar wat hij het meest meenam naar de westerse wereld was zijn tennisracket. Aan de andere kant was een carrière als tennisser in het professionele circuit niet haalbaar. ‘Imek beweerde dat dit kwam door zijn ‘fysieke schizofrenie’, dus dat verklaart het. “Mijn benen zijn van een reus, maar mijn bovenlichaam is van een dwerg.”

Toen de Praagse Lente met geweld werd neergeslagen door Sovjet-soldaten, vluchtte Simek, die toen nog maar negentien jaar oud was, naar Tsjechoslowakije. Hoewel hij twee jaar juridische studies had afgerond aan de Karlova Universiteit in Praag, was het belangrijkste dat hij meenam naar het Westen zijn tennisracket.

Een toekomst als tennisser in het professionele circuit zat hem echter niet in de kaart. Dit had volgens hem te maken met wat Simek zijn ‘fysieke schizofrenie’ noemde. “Mijn benen zijn van een reus, maar mijn bovenlichaam is van een dwerg.”

Hij schreef zich in voor de opleiding Economie aan de VU in Amsterdam, maar rondde daar zijn studie niet af. Hij schreef zich in aan de Theaterschool van Amsterdam, maar maakte de opleiding ook niet af. Hij wilde zijn gevoelens niet de overhand laten krijgen voor een publiek, dus stopte hij.

Onder het pseudoniem AnoNe, wat zich in het Tsjechisch letterlijk vertaalt naar “ja-nee”, leverde hij een tijdlang cartoons voor publicaties als NRC Handelsblad, de Volkskrant, He Groene Amsterdammer en Het Parool.Martin Imek, tennisleraar en voormalig tv-interviewer, analyseerde de overwinning van Kiki Bertens in Parijs en kwam tot de conclusie dat vrouwentennis misschien te veel een mannensport is geworden.

Deze analyse werd uitgezonden op ZuidasFM. En hij reageerde op de opschudding veroorzaakt door Sylvana Simons, die hem beschuldigde van racistisch te zijn vanwege een opmerking die hij maakte over ‘zwarten’.Mijn acne en feminisme bloeiden echter als nooit tevoren.

Dit is de reden waarom feministen regelmatig op televisie verschijnen. Op die plek deelden ze hun visie. Ze waren gemakkelijk te herkennen in het wild dankzij hun gezondheidsbril, hun puntige haar en de handdoek die zorgvuldig over hun schouders was gelegd, maar toen ze eenmaal werden opgemerkt, bleven ze stil, althans in mijn ervaring.

Naar mijn mening is er een aanzienlijke kloof tussen mevrouw Simons en de heer Gario. Ik denk niet dat ze nog steeds vermoedt dat er achter elke rots een onverdraagzame schuilgaat. Terwijl je je afvraagt ​​waarom iemand naar vrouwen verwijst als ‘vrouwen’ als ze het over vrouwen hebben, ben je niet bepaald een ontevreden feministe met stekelige haren/dekbedden omdat je een vrouw bent.

Ik heb het altijd vreemd gevonden dat zowel mannen als vrouwen lange tijd mannelijke collega’s ‘collega’s’ noemden, maar ze aarzelden nooit om een ​​vrouwelijke collega ‘collega’ te noemen. Het feit dat meneer Simek net zo snel in de verdediging ging als een mollige puber die betrapt werd op het kijken in de dameskleedkamer, zal waarschijnlijk niet veel effect hebben op mevrouw Simons.

Op de tv was geluid te horen. Ze hadden bijvoorbeeld argwaan dat er achter elke boom een ​​ongewenste nabijheid schuilging. Daarom waren ze daar tegen. Handdoeken spuugden die mening uit alsof ze buskruit hadden gemaakt, ondanks het feit dat iedereen met een functionerend brein ertegen is.

Ik had geen idee wat ongewenste intimiteit was totdat iemand anders het me uitlegde. Maar om dat terzijde te schuiven, als het testosteron over de rand stroomt, is het mogelijk dat elke intimiteit niet genoeg gewenst is.De vrouw wordt afgeschilderd als een zielig en hulpeloos klein mensje dat door iedereen wordt bespot in de ideologie die bekend staat als feminisme.

Vrouw zijn betekende discriminatie en repressie; in een notendop, het was analoog aan het doorbrengen van je leven opgesloten in een donker kasteel in de middeleeuwen. Toen ik om me heen keek, was ik bijna bekomen van het alarmerende bericht, en ik merkte dat de vrouwen allemaal heel verschillend waren.
Ik ontmoette huisartsen, advocaten, ministers, burgemeesters en opvoeders.

Ik zag ook huisvrouwen, maar ik kon niet achterhalen wat er mis was met wat ze deden, omdat ze er plezier in leken te hebben.Ik kreeg het stiekeme gevoel dat de meeste vrouwen die jammerden onder het gewicht van hun vrouwelijkheid eigenlijk zelf feministen waren, en niet de vrouwen die hen het geloof hadden ingeprent dat ze met zo’n onverzettelijke toewijding werden onderdrukt.

Het bleek dat ze liever een mannenlichaam hadden gehad. Alsof dat heel leuk was.Onbedoeld vertoont het ideeënrijk van Gario en Simons parallellen met die feministische strijd. Ze zijn altijd op zoek naar mensen dieeet anderen oneerlijk op en vertel de mensen in de omgeving dat dit niet oké is.

Simons zit voortdurend op het puntje van haar stoel terwijl Gario ten strijde trekt tegen Zwarte Piet omdat ze geen opmerking wil missen die de potentie heeft om als racistisch beschouwd te worden. Soms loont dat, zoals niet zo lang geleden toen Martin Simek met het woord ‘zwart’ kwam.

Martin Simek, de personificatie van de beschaving die opgroeide in een communistisch land en als geen ander weet hoe het is om vervolgd te worden, noemde mensen van kleur per ongeluk ‘zwarten’.
Maar dat is gewoon Simeks manier van praten; hij bedoelt er eigenlijk niets mee. Die specifieke persoon vormt geen bedreiging.

Simons is zich daar ook van bewust, omdat men veel over Sylvana kan leren, maar één ding dat niet over haar gezegd kan worden, is dat ze krankzinnig is. Desondanks vond ze het noodzakelijk om de kans zo goed mogelijk te benutten en Simek zijn nummer te geven.

Imek geeft zijn reactie op het maatschappelijke zwart-witdebat op ZuidasFM, dat werd aangewakkerd door zijn verklaring aan DWDD dat hij ‘zwart’ was. Sylvana Simons, de tafeldame, zag dat de situatie racistisch was en startte een publiekscampagne. Dit leidde ertoe dat ze lid werd van de Denk-partij, een fractie voor een minderheidsgroep.

“Sylvana Simons is een vrouwelijke vrouw”, zei Imek, die met ons meekwam vanuit Calabrië via een zeer slechte verbinding. Imek had het destijds over Simons. Ik geloof dat dat kenmerkend is voor een vrouw die zou moeten tennissen; ik twijfel echter of ze over Sinterklaas moet praten.’